Ave Crux, spes unica! (1)
Ave Kruis, mijn enige hoop! Kun jij dit ook met volle overtuiging zeggen? Zo niet, dan heb je er misschien nog te weinig over nagedacht.
Het kruisteken is het christelijke teken bij uitstek. Als katholieken doen we het meerdere keren per dag. We beginnen de Heilige Mis met het kruisteken en aan het einde van de Mis, wanneer we de zegen ontvangen, verklaren we opnieuw door gebarentaal dat we tot de Heilige Drie-eenheid behoren.
Het Kruis is eenvoudigweg het ultieme teken van Gods liefde voor ieder mens. Het is de uitdrukking van de liefde van het vleesgeworden Woord voor zijn Vader, God: “Hierom heeft de Vader Mij lief, omdat Ik mijn leven geef.. maar de wereld moet weten dat Ik de Vader liefheb en dat Ik handel zoals Hij Mij bevolen heeft..” (Joh 10,17 en 14,31).
De geliefde Zoon van de Vader, door de Vader van alle eeuwigheid bemind, is mens geworden om te lijden en te sterven. Dit is het leidmotief van zijn leven, zoals hij zelf zegt: “Vader, red Mij uit dit uur? Maar daarom juist ben Ik tot aan dit uur gekomen”. (Joh 12,27)
Jezus wilde zichzelf aanbieden aan de Vader en zo mensen met God verzoenen. Hij wilde ook mensen liefhebben met een onvergelijkbare liefde, stervend in de plaats van ieder mens om iedereen te verlossen.
“Grotere liefde heeft niemand dan hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden” (Joh 15:13). Liefde voor de Vader – zoals weergegeven door de verticale balk van het kruis; liefde voor de mensen – zoals weergegeven door de horizontale balk. Een ideaal dat ons tot een erkende heilige zal maken.
Christus gaf de Vader wat hij verdiende en wat wij niet konden geven, en zo bereikt hij onze verlossing, die wij niet verdienden. We kunnen weer vrienden worden met God door de sacramenten en het geloof. De prijs van onze verlossing was hoog en dat wist hij, want hij is God. Hij kende ook alle ondankbaarheid en onverschilligheid van onze kant, zelfs na zo’n groot bewijs van liefde.
En wij, die het kruisteken maken… Wat betekent dit allemaal voor ons? In sommige gevallen slechts een ritueel, maar zo zou het niet moeten zijn! Het zou veel meer moeten betekenen: allereerst geloof in Gods liefde (waarvan het kruis het ultieme teken is) – geloof dat groeit door erover te lezen, reflectie en gebed; geloof dat ons zou moeten leiden tot grote dankbaarheid en de impuls om liefde met liefde te beantwoorden.
En deze liefde is kruisvormig, zoals Jezus Christus altijd onderwees toen hij zei dat we afstand moeten doen van onszelf: “wie zijn kruis niet draagt en mij niet volgt, kan mijn leerling niet zijn” (Lc 14,27). Hij zegt ook dat de graankorrel moet sterven, naast vele andere passages… Christelijke liefde impliceert verzaking, opoffering en vaak pijn. Het sluit zeker geduld in.