Mijn middelpunt
Laten we met onze heilige Engel leven omdat hij met ons leeft. Laten we hem onze genegenheid tonen, hem meer ruimte geven in ons leven.
In plaats van onze intimiteit met God in de weg te staan, zal hij die vergroten door ons eraan te herinneren. Als hij ons tot zich trekt, is het dan niet om ons tot God te brengen?
Laten wij, om zijn aanwezigheid te eerbiedigen, ons niet veroorloven tegenover hem te doen wat wij tegenover mensen niet kunnen doen.
Is hij niet meer respect waard dan de grootste van de mensen?
Pas op dat je zijn heiligheid niet beledigt.
Hij weet een stap terug te doen om ruimte te maken voor Jezus als het middelpunt van mijn leven.
Ik wil van hem leren om ruimte te maken voor anderen in mijn hart, in mijn woorden, in mijn werken, en op een bijzondere manier: om ruimte te maken voor Jezus!
Waarom is het zo moeilijk om afstand te doen van iets ten gunste van anderen, terwijl we in onze heilige Engelbewaarder zo’n mooi voorbeeld hebben van voortdurende verloochening?