Een menselijke noodhelper

In een niet al te groot bedrijf viel een man een beetje uit de toon. Men zou kunnen zeggen dat hij opviel, juist omdat hij zo onopvallend was. Het vreemde echter was, dat hij geen bijzondere opleiding had. Hij was geen specialist op een speciaal gebied. Maar men sprak over hem,omdat hij altijd een soort noodhelper was. Als er iets misging, en niemand meer raad wist, dan ging men naar hem toe en riep hem te hulp bij een deur die klemde of een machine die geblokkeerd was. En hij wist altijd een oplossing. Men bewonderde hem hiervoor, hoewel men het niet kon verklaren.

En als men het hem zelf vroeg, wist hij ook niet waarom hij altijd helpen kon.
De man had echter toch een klein geheim.

“Iedere morgen, als ik uit huis ga, vraag ik mijn Engelbewaarder om voor mij uit te gaan, om eenvoudigweg alles in de hand te nemen. Dat is de enige verklaring die ik me kan voorstellen. Het zal wel mijn Engelbewaarder zijn, die mij die bepaalde gedachte ingeeft, of mijn blik op iets richt, wat anderen niet opvalt”.