Verzoening

Ik raakte steeds meer buiten mezelf, terwijl flessen en andere dingen door de lucht vlogen. In de laatste kast was een stapel borden, die ik als kind gebruikt had. Toen ik deze zag, kwamen herinneringen boven aan mijn broer, die mij tot huilen brachten. Ik zette de stapel op tafel en gooide het ene bord na het andere in de gootsteen.

Ik wilde het laatste bord nemen, maar ik kon hem niet optillen. Het leek alsof deze aan de tafel vastgeplakt was. Ik trok er met beide handen aan, maar het hielp niets. Zo stond ik daar, snuivend en zwetend en met bloedende handen, die ik te voren aan een drinkglas verwond had.

Plotseling hoorde ik een stem: Jack, dek een plaats voor mij aan tafel!

De stem klonk liefdevol en meevoelend, maar desondanks huiverde ik van angst. Ik ging zitten en huilde zo lang, totdat mijn hard luid klopte en ik geen tranen meer had.

Toen ik eindelijk opstond, om mijn gezicht te wassen, merkte ik dat de keuken volledig verwoest was. Mijn blik viel op het enige bord dat nog heel was en op tafel stond, en toen hoorde ik weer die stem, de mooiste van alle stemmen.

Wie ben jij? Vroeg ik, naar lucht snakkend.
Je kent mij, Jack antwoordde de stem. En ik herkende wie tot mij sprak. Toen vond ik het niet meer moeilijk om een plaats te dekken en wel op die plek, waar ik normaal zat. Ik dekte nog een vork, mes en lepel bij het bord, alsook een servet en een aluminiumbeker, die mijn woede uitbarsting overleefd had en schoof de stoel aan op de goede plek.

Toen ik deze gedekte plaats zag, voelde ik de meest ongelooflijke vrede in mijn hart. Ik boog mijn hoofd en bad het gebed tot de Engelbewaarder wat ik met mijn broer had geleerd.

Toen vertelde ik mijn Engel zonder onderbreking het verhaal van mijn leven, binnen een uur tijd. Ik kan niet zeggen dat ik mijn Engel gezien heb, maar ik kon zijn aanwezigheid zo duidelijk voelen en hoorde hem spreken. Hij zei mij, dat ik nu mijn woede voorbij was, eindelijk mijnleven kon veranderen.

Bij het aanbreken van de dag hoorde ik een sleutel in de huisdeur omdraaien. Het was Marie. Ze zag vol ontzetting de keuken. Toen sloeg ze haar armen om mij heen. Ik kon niet slapen, huilde ze. Het leek mij alsof een stem steeds weer tegen mij zei: Jack heeft je nodig, Marie. Daarom ben ik gekomen.

Marie waste en verbond mijn handen en stopte me zonder verdere woorden in bed. Ze ruimde urenlang op, tot ik eindelijk wakker werd. Ik wilde me verontschuldigen maar ze vroeg: ik wil alleen maar weten: waarom heb je alles in de keuken verwoest en dan de moeite genomen om een plaats aan tafel te dekken?

Nadat ik mijn verhaal gedaan had, zag ze zeer nadenkend uit. Op een of andere manier BEN je anders, Jack, je innerlijke spanning lijkt weg te zijn.

Marie, ik hoop dat het nu niet eigenaardig klinkt, maar ik wil deze plaats altijd gedekt houden. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben, als mijn Engel afgelopen nacht niet gekomen was. Ik wil mij voor altijd aan iets herinneren, wat ik als kind geleerd, dan echter vergeten heb.

Marie en ik gingen na deze nacht voor de eerste keer na onze huwelijksreis op vakantie en begonnen ons huwelijk nieuw op te bouwen. In 1992 vierden we onze 35. Trouwdag. Onze drie kinderen hebben intussen zelf gezinnen, en dus hebben we 6 kleinkinderen op aarde en een in de hemel, die daar op ons wacht. Ik heb mijn oude baan opgegeven en heb een eigen firma opgericht en vond eindelijk vreugde bij het werk in plaats van prestatiedruk.

Ook nu nog dek ik iedere avond een plaats aan tafel met het oude bord, de gedeukte beker, het zilverbestek en de servet. Ze zijn een gelofte aan mijn Engelbewaarder en aan God, die hem gestuurd heeft, dat hij altijd welkom is aan mijn tafel.