“Sta toch eindelijk op!”

Mijn familie was van generatie op generatie katholiek. Daarom is het ook begrijpelijk dat de H. Engelbewaarder bij ons thuis werd vereerd. Dit was ook het geval met mijn tante Frida, die haar H. Engelbewaarder van kindsbeen af met groot vertrouwen liefhad en vereerde. In alle ontberingen, zorgen en benauwdheden zocht zij haar toevlucht tot haar hemelse metgezel. Dit was ook het geval tijdens de oorlog in 1945, toen ons geliefde thuisland, het Sudetenland, door de Russische troepen werd ingenomen.

De burgerbevolking werd op brute wijze aangevallen, bestolen, ontvoerd, verkracht en geëxecuteerd. Het volk stond machteloos tegenover de willekeur van de indringers. Bijna niemand kon aan deze wreedheden ontsnappen.

Toen op een dag gebeurde het grote wonder! Mijn tante sliep overdag heel vast in haar bed op de bovenverdieping van haar ouderlijk huis, terwijl zij zich ‘s nachts verborg in een kleine grot in het nabijgelegen bos.

Plotseling hoorde ze een stem die heel duidelijk tegen haar sprak: “Sta op! De Russen komen eraan!” Oververmoeid, draaide ze zich om in bed en ging weer slapen. Kort daarna hoorde zij dezelfde stem weer: “Sta toch eindelijk op, de Russen komen eraan!” Omdat zij niet reageerde, hoorde zij deze stem een derde maal met dezelfde oproep.

Op hetzelfde ogenblik werd zij door twee handen aan beide bovenarmen vastgegrepen en zo hard door elkaar geschud dat zij zich nu pas realiseerde in welk gevaar zij verkeerde. Ze sprong uit bed en vluchtte via de achteruitgang naar haar schuilplaats in het bos.

Kort daarna kwamen drie Russische soldaten door de voordeur het huis van haar ouders binnen. In de woonkamer vielen zij de oude moeder lastig en eisten dat zij hun de kamer boven liet zien waar haar dochter sliep. Aangezien mijn tante er niet meer was en de schurken geen interesse hadden in de oude moeder, verlieten ze het huis.

Mijn tante loofde God en dankte haar H. Engelbewaarder voor de wonderbaarlijke redding van de verkrachting. Later mocht ze hem in een droom zien en hem bedanken. Hij was een mooie jongeling, groot en sterk. Zij was zo gegrepen door zijn schoonheid en lichtgestalte, zijn uitstraling en liefde, dat zij het nooit meer kon vergeten.