Oma

Er zijn veel getuigenissen over wonderbaarlijke hulp van de Engelbewaarder, en we zullen ze hier ook graag plaatsen. Omdat het ons vertrouwen sterkt in zijn machtige hulp, als we lezen wat andere mensen mochten ervaren.

Maar we moeten niet uit het oog verliezen, dat we iedere dag kleine belevenissen met onze hemelse vriend kunnen meemaken. Misschien moeten we daar oog voor krijgen.

Daarom hier een simpel getuigenis. Een van onze priesters herinnert zich:

“Ik was denk ik ongeveer 15 jaar oud, toen ik voor de eerste keer een retraite meemaakte, bij het Engelenwerk. Een hele opgave voor een puber! En ik kan me nog goed herinneren, hoe de priester, die de conferenties gaf, sprak over de vriendschap met je eigen Engelbewaarder.

Hij zei, je moet gewoon met hem praten. Als je eens niets weet te doen, dan vraag hem maar eens om raad. Oké, dacht ik, dat ga ik zeker eens uitproberen!

En toen kwam die zondagmiddag, waar ik helemaal niets wist wat te gaan doen. Toen herinnerde ik me weer aan dat woord van die priester. Dus zei ik tegen mijn Engelbewaarder: Ik ben heel de middag vrij en verveel mij. Wat zal ik nu eens gaan doen?

Meteen kwam een gedachte bij me op: Ga oma bezoeken!

Nou, daar zou ik nooit uit mezelf op gekomen zijn, omdat ik nog nooit alleen met de fiets de 10 km naar mijn oma ben gereden! Ik heb dan een moment nagedacht, of deze gedachte goed was, omdat ik wist, dat de Engelbewaarder alleen goede gedachten ingeeft. Ik vond, dat het goed was, pakte mijn fiets en ging op weg. Toen ik bij mijn oma aanbelde, reageerde die ook heel verrast: “Jij! Wat kom jij hier doen!” Maar ze was heel erg blij dat ik er was, en ik kon alleen met haar praten. Ze heeft me heerlijk verwend, zoals oma’s dat doen. En dat was het begin van een hele grote vriendschap met mijn oma! Ik ben er nog vaak met de fiets geweest.”