Het machtige zegensgebed bij noodweer
Prompte Engelenhulp” door dit bijzondere gebed: wij kennen het in onze gemeenschap. En ik heb het zelf mogen ervaren, hoe machtig dit gebed is.
Een jaar geleden kwam er noodweer over Schondorf. Wij waren allen in de kapel voor de vespers. Het werd al erg donker buiten en de storm zette op met orkaanachtige windstoten. Toen begon onze overste duidelijk en indringend dit gebed te bidden.Het was voor het eerst dat ik het hoorde. Het was overweldigend, men voelde de kracht ervan! Nog tijdens het gebed nam de storm af, en het noodweer werd gewoon wat regen en wind. Dat heeft een hele grote indruk op mij gemaakt. Sindsdien heeft iedere zuster dit gebed in haar kamer!
Waar komt dit gebed vandaan?
In Portugal, op een berg een mijl van Lissabon, is er een klooster in wiens kerk een miraculeus beeld van de Maagd Maria wordt vereerd door de mensen. Ooit werd deze berg zo zwaar geteisterd door hevige stormen dat niet alleen de kerk en het klooster bijna verwoest werden, maar ook verschillende religieuzen gedood werden door bliksem en hagel, en sommigen halfdood op de grond lagen.
Toen viel er een hevige sneeuwbui; zodra het dag werd, kwam er een vrome geestelijke in pelgrimskledij aan bij de poort en vroeg of hij de kerk mocht zien. De portier leidde hem de half verwoeste kerk binnen, liet hem de overleden paters zien en vertelde hem dat de gemeenschap erover dacht om het klooster en de kerk te verlaten en zich elders te vestigen.
De priester daarentegen spoorde hen aan de berg niet te verlaten, maar gebruik te maken van dit krachtige gebed dat hij hem schriftelijk aanbood, om het bij zich te dragen of op te hangen in het klooster, met de verzekering dat het onweer in de toekomst geen macht meer zou hebben om schade aan te richten.
De portier bedankte hem en haastte zich naar zijn overste, die hem onmiddellijk beval deze geestelijke uit te nodigen voor een middagmaal als dank.
De broeder haastte zich achter de priester aan, maar omdat hij geen voetsporen zag in de gevallen sneeuw, ging hij de berg af en vroeg aan een bedelaar of hij een pelgrim naar beneden had zien gaan.
De bedelaar verzekerde hem dat hij niemand naar boven of beneden had zien gaan.
Toen de overste dit hoorde, besloten hij en het convent de berg niet te verlaten, in de vaste overtuiging dat deze priester een Engel was die door God was gezonden.
Daarom beval hij zijn religieuzen niet alleen het zegengebed dat ze hadden ontvangen bij zich te dragen, maar het ook op te hangen in de kamers van het klooster en in de kerk. Sindsdien veroorzaakte de storm geen schade meer aan het klooster of aan een van de religieuzen.