Een Engel naar de gevangenis gestuurd
De Russische auteur Alexander Ogorodnikov had voor zijn bekering alle nihilistische filosofieën van de 20e eeuw bestudeert. Maar in de jaren ’70 bekeerde hij zich.
Hij richtte een soort gebedsgroep op in Moskou om samen met mensen te bidden, over het geloof na te denken, zochten… natuurlijk diep geheim. Maar toch niet geheim genoeg, want hij werd vaker gearresteerd. Uiteindelijk stelde men hem voor de keuze: in ballingschap gaan of gevangenis. Hij koos voor het laatste..
Tien jaren lang leerde hij verschillende vormen van gevangenschap kennen: politieke gevangenis, of als burger, samen met de ergste criminelen.
Maar het ergste was toen hij in een ijscel opgesloten werd! De wanden waren met ijs bedekt. Hij was naakt en in volledige eenzaamheid. Vreselijk. De ergste folter. Hij wist dat hij zou sterven.
Op een of andere manier lukte het hem om zijn moeder een brief te sturen, waarin hij zijn situatie beschreef, zijn doodsangst, de psychologische folter enz. Hij smeekte zijn moeder om deze brief naar het westen te sturen.
De brief werd in de lente van 1986 in Duitsland en Frankrijk gepubliceerd. Duizenden petities werden verzameld en Alexander werd vrijgelaten.
Toen een Fransman, Pascal, deze brief in Frankrijk ontdekte, huilde hij en besloot samen met zijn verloofde, al hun lijden en gebeden voor Alexander op te offeren. Maar ze besloten ook om hun Engelbewaarders in zijn ijscel te sturen, om hem te sterken en te helpen dat hij kon overleven.
Na zijn vrijlating in 1986 kon Alexander een jaar later een bedevaart naar Lisieux maken. Men kan de emoties niet beschrijven toen hij daar Pascal ontmoette! Deze vertelde Alexander dat hij samen met zijn verloofde, dagelijks hun Engelbewaarders in diens cel gestuurd had en vele anderen aangespoord had, om hetzelfde te doen.
Toen vertrouwde Alexander hem toe, dat in de ijscel, waarin hij gestopt was om dood te gaan, hij bezoek kreeg van de Engelen der Christenen uit het westen, die voor hem baden. Hij voelde de warmte van deze Engelen, die hem als in een mantel omhulde; hij voelde dat deze gunst samenhing met het gebed van de christenen. Hij had zijn overleven te danken aan de Engelen alsook aan de warmte van het gebed, dat hem in zijn eenzaamheid kracht gaf.
De diepvrome orthodoxe Alexander, die nog steeds in Moskou woont, had vele mystieke ervaringen, toen hij in de gevangenis was en van alles en iedereen afgesneden was.
Misschien een idee voor ons: onze Engelen te sturen naar onze medechristenen, die omwille van hun geloof gevangen zitten!