Brians Engel

Brian, een elfjarige jongen, werd aangereden door een bus. Zijn dood schokte de hele familie. Zena, zijn moeder, leek rond te lopen als in een mist. God zou haar er geleidelijk overheen troosten, wist ze, maar voorlopig leek de pijn ondraaglijk.

Toen ze op een dag naar de kerk ging, ging ze zoals gewoonlijk in de tweede rij banken zitten, waar alleen een jongen van ongeveer 12 zat. Vlak achter haar zaten enkele oudere vrouwen.

Naarmate de mis vorderde, merkte Zena dat de jongen de gebeden perfect beheerste en zelfs woorden van de priester prevelde die niet in het gebedenboek stonden.

“Hij straalde gewoon van innerlijke rust en het was een genoegen om naar te kijken. Hij zong alle liederen met een prachtige stem zonder in het gezangboek te hoeven kijken,” zegt Zena. Haar zorgelijke geest begon op te helderen.

“Ik wilde hem vertellen hoe blij ik was een jongen te zien die zozeer in de H. Mis opging”. Ze besloot hem na de Mis toe te spreken en hem te prijzen.

In veel katholieke kerken houden mensen elkaars hand vast terwijl ze het Onze Vader zeggen. Toen het moment voor het gebed aanbrak, wendde de jongen zich glimlachend tot Zena en nam haar hand. Zijn hand was warm entroostend in de hare. Zena voelde een kalmerende werking in haar binnenstromen die haar pijnlijke ziel als een balsem verzachtte.

Toen kwam de Heilige Communie. Zena ontving de Communie, stapte even opzij, “en uit mijn ooghoeken zag ik dat de jongen vervolgens de Communie ontving,” vertelt ze. Ze liep terug naar haar kerkbank en keek achter zich om hem in de gaten te houden. Maar de jongen was er niet meer. En hoewel Zena alle drie de uitgangen in haar buurt kon overzien, en hij in de paar seconden die net voorbij waren geen van hen had kunnen bereiken, was hij gewoon verdwenen.

Vreemd dat iemand die duidelijk zo vroom was de H. Mis voor het einde had verlaten. Had hij zich ziek gevoeld in de hitte? Ze volgde de oudere vrouwen de zon in. “Jullie hebben niet toevallig gezien, waarheen de jongen is gegaan”, vroeg zij, “die tijdens de H. Mis voor jullie zat?” De vrouwen keken elkaar aan en daarna verbaasd naar Zena.

“Er zat geen jongen voor ons, liefje,” zei een van hen zachtjes. “U was alleen in uw kerkbank.”

Brian’s familie voelt zich sindsdien getroost. Het was zeker de Engelbewaarder van hun zoon die Zena het nieuws bracht dat alles goed was.