Als men naar de Engel luistert…

Ik was onderweg op de fiets in onze stad. Ik reed tamelijk snel, richting het marktplein en ik was ongeveer tien meter links van de stoep. Toen kreeg ik plotseling heel duidelijk volgende ingeving: “Niet verder trappen; ga helemaal langs de stoep rijden!”

Ik was ongeveer tien meter voor de zijstraat en toen ik ongeveer op een meter voor de bocht was, kwam een auto met hoog tempo om de hoek. Als ik niet langs de stoep was gereden, zouden we frontaal op elkaar gebotst zijn en ik zou niet meer in leven zijn!

en als men NIET naar de Engel luistert!

Een Pater vertelt:

Om 15.00 moest ik in de zielzorg een dienst verrichten, en ik was aan de late kant. Omdat ik grote haast had, leende ik van een bekende een damesfiets met een kinderzitje voorop. Ik stopte mijn aktetas in het kinderzitje. Toen hoorde ik de innerlijke stem: “Bindt het vast!”

Ach, dacht ik, totdat ik een lang touw haal, dan ben ik zoveel tijd kwijt. Ik stop het goed vast in het zitje. En ik reed weg. Op de asfaltweg aangekomen, begon ik te spurten, want nu ging het een kilometer lang naar beneden. Maar toen gebeurde het. Wat? Ik wist er niets meer van af.

Later zag ik de dokter voor me staan. Ik lag in het ziekenhuis. Wat was er gebeurt? De aktetas was uit het kinderzitje gegleden en in het voorwiel terecht gekomen. Ik zelf was op de straat geslingerd. Mijn kin was uit de kaak los geraakt en moest met een zevenvoudige hechting vastgemaakt worden. Verder had ik een schedelbreuk en zag er zo vreselijk uit dat mijn eigen vader me niet herkende. Drie weken later kon ik pas uit het ziekenhuis, en was nog lang niet de oude.

En dat alles was het gevolg van mijn ongehoorzaam tegenover de waarschuwende “stem” van mijn Engelbewaarder, die mij toch zo bekend was.