Zr. Faustina en de H. Engelen (5)

Deze volmaakte, mooie heilige Engelen, verzonken in de zaligmakende aanschouwing van de Drie-enige God, zouden zij zich om ons zwakke wormen bekommeren die God durven te beledigen? St. Faustina vroeg zich dit vaak af. Maar we zagen net dat God hen de leiding gaf over de hele wereld onder hen in de hiërarchische orde van de schepping. En dus uitte St. Faustina ook haar verwondering over de mensen.

Ze schreef: “Ik dankte God voor Zijn goedheid, dat Hij ons Engelen als metgezellen geeft. O, hoe weinig mensen denken erover na dat ze altijd zo’n gast naast zich hebben en tegelijkertijd een getuige van alles! Bedenk, zondaars, dat ook jullie een getuige hebben van al jullie daden”.

Laten we eens kijken naar de vele manieren waarop de engelachtige dienaren, als een uitdrukking van Gods barmhartigheid, de heilige Faustina hielpen en ons uitnodigen ons vol vertrouwen tot hen te wenden.

De heilige Faustina ontving hulp van de Heilige Engelen op momenten van het dagelijks leven, bijvoorbeeld van een Cherubijn toen ze “hoorde hoe gevaarlijk het was om aan de poort te staan” van het klooster; “een van de zeven geesten… ik zag hem voortdurend naast me als ik in de trein zat”; een andere Engel “verlaat me geen moment, maar vergezelt me overal”.

Het is echter belangrijk dat alle oprechte toewijding aan de Heilige Engelen de verlossing als doel heeft en de groei in iemands relatie met God. Vooral om deze reden heeft God hen naar ons leven gestuurd en dit is zonder twijfel ook hun eerste interesse.

Een Engel aan het einde van het boek Openbaring zegt het duidelijk: “En toen ik het gehoord en gezien had, viel ik neer voor de voeten van de Engel, die het mij had getoond, om hem te aanbidden. Maar hij zei: “Dat nooit! Ik ben slechts een dienstknecht zoals gij en uw broeders, de profeten… Aanbid God alleen!” (Openb. 22,8-9)

St. Faustina verheugt zich er daarom over dat de Engelen ons helpen God waardig te prijzen. “In haar liturgie voegt de Kerk zich bij de Engelen om de drievoudig heilige God te aanbidden. Ze roept hun hulp in” (CKK 335). Wat de Kerk gelooft, laat God door sommige heiligen ervaren of zien: “Een van de zeven geesten die dag en nacht voor de troon van God staan … begon tijdens de Heilige Mis, vóór de Verheffing, deze woorden te zingen: Heilig, heilig, heilig'”.

Toen de heilige in het ziekenhuis verbleef en in de ogen van de mensen te zwak bleef om deel te nemen aan de Heilige Mis en zelfs om de Heilige Communie te ontvangen – wat een zwaar kruis is voor een liefdevolle ziel als Faustina – had God genade: “Ik zag aan mijn bed een Seraf, die mij de Heilige Communie gaf, terwijl hij deze woorden zei: Zie de Heer der Engelen. … Dit herhaalde zich dertien dagen lang”.

We kennen soortgelijke genaden uit het leven van andere heiligen en van de drie herdertjes van Fatima. Maar toen ze “de Seraf vroeg: ‘Kunt u misschien mijn biecht horen?’ antwoordde hij haar: ‘Geen enkele geest in de hemel heeft die macht’, want, zoals de Kerk leert, ‘Priesters hebben van God een macht ontvangen die hij noch aan Engelen noch aan Aartsengelen heeft gegeven’, en de heilige Faustina bekent: “Jezus … U hebt Uw macht en Uw mysterie meer met hen [de priesters] gedeeld dan met de Engelen”.