Een mystica uit Beieren

Een mystica uit Beieren, Mechthild Thaller, die leefde van 1868 tot 1919 was werkelijk vertrouwd met de wereld van de Engelen, heel bijzonder de Engelbewaarders. Vanaf haar vierde levensjaar kon ze haar eigen Engel zien.
Natuurlijk zijn zulke genaden als bijzondere hulp gegeven, voor de opgave die ze zou krijgen: een leven van lijden en offer voor de priesters en de zielen in het vagevuur. Ze droeg onzichtbaar de stigmata.

Toen ze ouder werd, gaf God haar nog een tweede hemelse gids ter zijde: “Mijn tweede Engel hoort bij het koor van de Aartsengelen. Hij is liefdevol, maar heel ernstig. Hij zal mij kracht geven zoals God het wil en bij mij blijven tot aan mijn dood”.

Ze stuurt hem graag naar haar geestelijke kinderen en smeekt hem om hulp voor hen. Een van deze geestelijke kinderen gaf later het getuigenis:
“De Aartsengel verscheen aan haar in verschillende gewaden. Kwam hij in lichtgroen, dan betekende dit kleine moeilijkheden; kwam hij in donkergroen, dan kondigde dit grote lijden aan; kwam hij in priesterlijke gewaden, bijv. in albe met gekruiste stola, dan had hij grote genaden te verkondigen. ’s Avonds kwam hij heel vaak in een bruin pelgrimskleed en met pelgrimsstaf, dat was het teken dat hij haar afhaalde”.  Maar waarheen?