God die Kind werd (6)

God die Kind werd (6)

Christus is de openbaring van de Vader
die in het ontoegankelijke licht woont.
Christus verwerpen is een keuze voor de duisternis.

Om de politiek van Herodes in een “positieve” stelling uit te drukken, komt het hierop neer: hier is een absolute bevestiging van deze wereld als het ultieme goed, het ultieme fundament en de alfa en omega van alle menselijke zoektocht naar geluk.

Het betoog van de wereld heeft geen inhoud, hoewel het vol is van tekenen en wonderen; de wereld ontkent eenvoudigweg de transcendentie van God en laat zo geen ruimte voor Christus, en dus ook niet voor kerstvreugde. De wereld zal het nooit leren: Adams keuze voor “geluk” heeft nooit iets anders gebracht dan verdriet en wanhoop.

Het verhaal van Herodes leert nog een andere waarheid, zoals de geschiedenis ook steeds weer heeft bewezen: wanneer het doel in Christus wordt ontkend, volgt onvermijdelijk de vervolging van christenen.

Christenen zijn traag om dit te begrijpen, hoewel we leven in de eeuw van de martelaren.

Ongetwijfeld zijn we traag in dit opzicht omdat we zo graag willen geloven dat we in Christus kunnen geloven en de ook wereld erbij kunnen hebben.

  • De Kerk, in haar zachtaardige en eeuwige wijsheid, heeft dit altijd begrepen. En daarom viert zij het feest van de eerste martelaar Stefanus als tweede kerstdag!
  • Daarom viert zij het feest van de Heilige Onnozele kinderen op de Derde Kerstdag.
  • En op de 4e Kerstdag vieren wij de heilige Johannes die schrijft: “Ik, Johannes, uw broeder en uw deelgenoot in de verdrukking en het koninkrijk en de verwachting van Jezus, ik bevond mij op het eiland Patmos om wille van het woord Gods en het getuigenis over Jezus. (Apoc 1,9)

Het Christuskind is een teken van tegenspraak voor het opstaan en vallen van velen.