God die Kind werd (5)
De geest van de wereld
De herders en de Wijzen namen het aangeboden geschenk aan en verheugden zich erover. Anderen hoorden van het gebeuren – Herodes, de hogepriesters en schriftgeleerden, ja zelfs de stad Jeruzalem – en verwierpen Christus en oordeelden zichzelf “het eeuwige leven onwaardig” (vgl. Handelingen 13,46), en men herinnert zich hen alleen vanwege hun verzet tegen het mysterie van Christus.
Nemen wij het voldoende ter harte: absoluut alles hangt af van deze vraag: Wie is Jezus Christus? En wat betekent zijn komst voor mij? Wat moet het betekenen voor de wereld?
Toen Mozes de wet aan Israël voorlegde, zei hij: “Ik leg u vandaag een zegen en een vloek voor, een zegen als u de wet houdt, en een vloek als u haar de rug toekeert en verwerpt”.
Aangezien Christus gisteren en vandaag dezelfde is, zullen we dezelfde keuzes voor en tegen Christus vinden, zowel toen als vandaag.
Aan hen die geloven, geeft Hij de kracht om in zijn Goddelijkheid te delen. Hij komt tot allen, maar niet allen nemen Hem aan.
De geest van de wereld ontkent dat God in het vlees is gekomen, scheidt Christus van de Vader, ontkent de transcendentie van God en ontkent daarom onze hoop op een aandeel in het eeuwige leven van God.
Maar het is precies in de geest van de antichrist om nominale lippendienst te bewijzen aan de goedheid van de mens Jezus Christus, terwijl hij zijn Goddelijkheid ontkent.
Het gaat hier niet om de reactie van bepaalde personen, maar om de geest achter de wereldgodsdiensten (waarvan sommige zich zelfs als christelijk voordoen) en wereldbewegingen die niet in staat zijn deel te nemen aan het Mysterie van Christus, omdat zij zijn Goddelijkheid, de grondslag van het mysterie, ontkennen.
Deze wereldgeest, die de geest is van het filosofisch liberalisme en het relativisme, is tegenwoordig overal aanwezig en omringt ons.
Is het niet duidelijk dat geluk niet gevonden kan worden in een verwarde geest, in een “ik ben oké, jij bent oké!” morele ethiek waar alles oké is, waar alles grijs en banaal is? Is het niet duidelijk dat geluk niet gevonden kan worden in valse keuzes? Voldoening, ja, maar geluk, nee!
Paradoxaal genoeg produceren liberale filosofie en relativisme chaos en tirannie omdat dwaling de slavernij van de geest is.
Dit is de intellectuele voedingsbodem van het moderne denken, dat de ene totalitaire staat na de andere heeft voortgebracht (op bijzondere wijze beginnend met de Franse Revolutie, waarin de verlichte massa’s ertoe werden gebracht neer te vallen en letterlijk de godin van de menselijke rede te aanbidden) en dat recentelijk de New Age heeft voortgebracht, die de samenvatting is van alle antichristelijke gedachten.
Wat nodig is voor de herontdekking van kerstvreugde in de samenleving zou een schare Jozua-zielen zijn die opstaan en de samenleving trotseren en zeggen: “Als u de Heer niet verkiest te dienen, kiest dan nu wie u wel wilt dienen: de goden die uw voorouders aan de overkant van de Rivier hebben vereerd, of de goden van de Amorieten, in wier land u woont. Ik en mijn familie, wij dienen de Heer”. (Jozua 24,15)