Prompte Engelenhulp!

Tijdens mijn vakantie, die ik met mijn vrouw en mijn 10-jarige kleinzoon in Oost-Tirol doorbracht, maakte ik het volgende mee: We hadden onze intrek genomen in een boerderij op de berg, hoog boven het dal van de Isel, niet ver van het stadje Lienz.

Op een zonnige dag gingen mijn vrouw en mijn kleinzoon naar het Dolomietenbad van Lienz.
Ik voelde me zelf niet lekker door een verkoudheid en ging met een beetje koorts naar bed. Toen ik wakker werd, was de zon verdwenen en trokken donkere stormwolken over de bergen. Het was hoog tijd om mijn mensen uit het zwembad te halen. Tegen de tijd dat ik in Lienz aankwam, was de storm al opgestoken.

De meeste badgasten hadden het zwembad al verlaten. Tot mijn verbazing zag ik dat mijn kleinzoon nog steeds in het sportbad was. Ik verweet mijn vrouw haar onvoorzichtigheid. We pakten snel onze spullen en haastten ons naar de uitgang.

Overal lagen al bladeren en afgebroken takken op de weg door de storm die was komen opzetten, en de jonge bomen bogen bijna tot op de grond. Toen we de autodeur sloten, stonden de hemelsluizen klaar om open te gaan. We reden snel de stad uit langs de Isel. Door de vallende watermassa’s kon ik de loop van de weg nauwelijks onderscheiden. Eindelijk over de Iselbrug en dan de berg op.

“Als er nu maar geen modderlawine naar beneden komt,” was mijn eerste gedachte. Toen herinnerde ik me dat een man, die in het apostolaat werkzaam is en regelmatig rondzendbrieven verstuurt, me kort voor mijn vakantiereis een oud gebed had gestuurd om te bidden bij noodweer.

Wat te doen, ik had de brief in de kast op de boerderij. Ik vroeg mijn Engelbewaarder dit gebed namens mij te bidden. Mijn vrouw, mijn kleinzoon en natuurlijk ik waren verbaasd toen plotseling, van het ene op het andere moment, de weg helemaal droog was. Plotseling, van storm en overstromingen van water, stof-droge wegen!