Het licht der Engelen

Op een avond was ik onderweg op een veldweg, terwijl het regende. Plotseling liep een ree voor de auto. Ik begon te slingeren, verloor de controle over de auto en gleed een steile helling naar beneden. Tenslotte landde ik in een rivierbedding. Ik werd bewusteloos en kwam pas later weer bij bewustzijn, nog helemaal verward, in de koude, donkere nacht.

Mijn wagen was neergekomen op de passagierskant, en de kant van de chauffeur was bedekt met vele stenen. “Ik moet eruit”, dacht ik en raakte in paniek. Maar ik was veel te zwak om de deur, die boven mij was, te kunnen openen. Help! Riep ik vertwijfeld.

Plotseling kwam echter een grote rust over mij en een innerlijke zekerheid. Maak de schijnwerpers aan, zei me een innerlijke stem. Ja, dacht ik, en schakelde het licht aan….Toen verloor ik opnieuw mijn bewustzijn.

Toen ik de volgende keer bijkwam, hoorde ik stemmen. Twee jagers op hun middernachtelijke tocht naar huis, hadden in de rivierbedding een licht ontdekt en besloten om dat eens beter te bekijken. Ze ruimden het puin weg en trokken mij uit de auto, daarna brachten ze me naar het ziekenhuis.

“Zonder het licht van de schijnwerpers hadden we u nooit gezien!” zeiden ze. De Hemel zij dank dat u mij ontdekt hebt, antwoordde ik fluisterend.

Nadat ik genezen was, ging ik naar het autokerkhof, om mijn autowrak te bekijken. Onvoorstelbaar, dat ik dat overleefd had! Ook de autokerkhof arbeider vond er geen verklaring voor. “ Het heeft mijn leven gered, dat ik de schijnwerpers heb aangemaakt”, verklaarde ik hem.

“Dat kon u toch helemaal niet”, zei deze. “De batterij was door de klap losgerukt. Er was geen stroom meer in de auto”.

“Maar er was licht!”, zei ik met nadruk, terwijl ik kippevel kreeg. Maar toen was het mij plotseling duidelijk: Dit schijnwerperlicht was een directe hulp van boven geweest! Hier had mijn Engelbewaarder ingegrepen!

Lynn Anderson, Florida