Gods antwoord

In mijn hele leven heb ik me vaak afgevraagd of God me wel kon horen. Toen ik ongeveer 12 jaar oud was en naar de katholieke school ging sinds ik daar oud genoeg voor was, wist ik dat Hij er altijd voor me zou zijn. Ik twijfelde nooit aan Zijn bestaan, maar luisterde Hij wel?

Als jong kind waren de tijden altijd goed geweest. Geen zorgen, geen familieproblemen of wat dan ook. Rond mijn 10e begonnen de dingen echt te veranderen. Onze financiële problemen werden echt erg en mijn vader was altijd boos en fysiek gewelddadig. Twee jaar lang werd onze situatie steeds slechter: we werden steeds vaker geslagen en konden steeds minder goed de huur betalen en eten. Omdat ik jong was, kon ik de financiële problemen wel aan, maar het kwam op een punt dat ik er geestelijk niet meer tegen kon om in elkaar geslagen te worden. Ik haatte het om te proberen het te verbergen, me te schamen en ik wilde eerlijk gezegd gewoon dood zodat ik geen pijn meer zou hebben.

Ik bad en vertrouwde op God, en op een dag werd het gebed verhoord. Mijn vader werd verteerd door zijn woede en had zijn zinnen op mij gezet. Terwijl hij achter me aan rende, rende ik naar mijn kamer en sloot de deur. Er was geen slot, dus ik kon alleen maar tegen de klink en de deur duwen en hopen dat hij het niet zou halen.

Terwijl ik duwde, kwam er een licht over me en er was een kracht die me hielp duwen. De gloed was bijna verblindend. De deur spleet aan de zijkanten en ging op slot, hij kon er niet meer in. Even was ik sterker dan hij, met de hulp van mijn Engel.

Het was deze Engel die me hielp genoeg zelfvertrouwen te krijgen om voor mezelf op te komen. Later dat jaar kreeg ik een contactverbod en hoewel het een tijdje slechter ging, werd het uiteindelijk beter.

Soms krijgen we niet altijd waar we om bidden, maar we mogen nooit vergeten om vertrouwen en hoop te hebben. En gij mijn Engel, zal ik nooit vergeten.

Locatie: Los Angeles