Advent

Sommigen vragen zich misschien af waarom we eigenlijk elk jaar opnieuw wachten op de geboorte van Christus, als het 2000 jaar geleden al gebeurd is? 2000 jaar geleden werd Christus mens en verloste ons. Maar zijn we echt verlost? Toont de wereld ons niet een zeer onverlost gezicht?

We moeten ondubbelzinnig toegeven, ja, dat doet ze. En hier ontdekken we de tweede betekenis van de Advent – het wachten op de tweede komst van Christus. Hij zal wederkomen om te oordelen over de levenden en de doden.

In dit opzicht toont de adventsliturgie van de Kerk voor onze ogen een nogal grimmig beeld van vernietiging en somberheid van oorlogen en rampen.

Maar het is nog interessanter om te bedenken dat, wanneer dit gebeurt, we verondersteld worden ons hoofd op te heffen, want onze verlossing is nabij.

Dit is belangrijk. Steeds weer vallen we voor de verleiding om de hemel op aarde te bouwen. Dat zullen we nooit kunnen. Dit leven is een tranendal, hoeveel rijkdom, gezondheid of invloed we ook hebben. Deze gedachte is angstaanjagend voor mensen zonder geloof. Het feit, dat we allemaal moeten sterven, het feit dat alles wat we gedaan hebben – vroeg of laat – in puin zal liggen en op een vuilnisbelt van de geschiedenis.

Maar niet voor ons. Wanneer dit gebeurt, dan moeten we ons hoofd omhoog heffen, want onze verlossing is nabij. Dit is de tweede betekenis van Advent – de tweede komst van onze Heer en Heiland en het is een grote troost.