Hemelse muziek
“De Engelen omringen Gods troon en prijzen de Goddelijke Majesteit op volmaakte wijze; zij zijn bij duizenden te tellen. Zij zijn hele legers, vlammende koren, zonder fout of smet vanaf het eerste moment van hun bestaan; zij zijn het volk van de eerstgeborenen van God, een sprankelend koor van sterren, aangestoken door de Allerhoogste rond Zijn troon in het uitspansel”.
Zo zegt de heilige Gregorius van Nazianz.
Zowel in de volksvroomheid als in de iconografie zijn de concerten van de Engelen onvergelijkbaar vredig en zo zuiver dat ze al snel in verband worden gebracht met de dood van de martelaren, de rechtvaardigen en de heiligen.
Om verschillende redenen worden de Engelen gezien als gidsen en verdedigers van de zielen op hun weg naar de hemel. De Kerk stond in de tijd van vervolging al snel versteld van de onverstoorbare rust en blijheid die de martelaren zelfs onder de ergste kwellingen aan de dag legden.
Wij worden door die kwellingen reeds gechoqueerd wanneer ze ons enkel beschreven worden.
De Kerk zag in dit gedrag van de martelaren de uitwerking van een mystiek fenomeen, een genade die de ziel van zichzelf losmaakt en de bloedgetuigen ongevoelig maakt voor de martelingen van het lichaam.
Deze extase is verbonden met het zien van de Engelen. De H. Gregorius de Grote zegt:
“Men moet weten dat de zalige geesten God vaak op een welgevallige manier prijzen juist wanneer de zielen van de uitverkorenen de wereld verlaten, zodat zij, in beslag genomen door het luisteren naar deze hemelse harmonie, de scheiding van hun lichamen niet voelen”.