Gered!

Ik ben een keer van de berg Krizevac (Kruisberg) in Medjugorje naar beneden geklommen – ze zeggen dat naar beneden komen gevaarlijker is dan naar boven gaan. Het kost me ongeveer anderhalf uur om naar het enorme betonnen kruis op de top te klimmen.

Toen ik de steile heuvel afkwam – op een uitzonderlijk steil deel van de kruisweg – verschoof mijn lichaamsgewicht iets te ver naar voren en verloor ik mijn evenwicht. Ik ging naar buiten en naar beneden in de richting van een verraderlijke, rotsachtige afdaling ver beneden.

Een seconde nadat ik begon te vallen, had ik letterlijk het gevoel dat ik een onzichtbare muur raakte, die recht voor me stond, stevig en toch zacht, en die me terug in een veilige staande positie duwde.  Ik was verbijsterd!

Ik viel voorover zonder enige controle over mijn lichaam en werd midden in de lucht tegengehouden door een onzichtbare Bewaker die me terugduwde en elke stap in de gaten hield.  Ik zou zeker een pijnlijke verwonding hebben opgelopen, misschien wel ernstig of zelfs blijvend!

Terwijl ik de gebeurtenis steeds opnieuw in mijn hoofd afspeelde, bleef ik verbijsterd staan. Die onzichtbare Kracht voelde echter dan de berg onder mijn voeten! Mijn heilige Engelbewaarder kon niet duidelijker voor me zijn dan wanneer ik hem in een zichtbare vorm had gezien!

Heilige Heer God en Maria, Koningin der Engelen, lieve heilige Engelen en vooral mijn Engelbewaarder, ik dank u allen met een nederig hart! Alsjeblieft, leid me veilig naar het Beloofde Land!